Pairi Dæza

Op het Zimmerterrein in de Bellamybuurt ontstaat een ensemble van 45 woningen, verdeeld over 5 woonkwartieren waarbij de informele zorg central staat. Ze zijn dusdanig geplaatst dat er collectieve kwartiertuinen worden gevormd, waar alle voordeuren aan grenzen. Door de routing, ontsluiting en de afstanden tussen de voordeuren zo kort mogelijk te houden, wordt de sociale afstand tussen de bewoners verkleind. De kwartiertuin zal per kwartier collectief worden onderhouden, wat de collectiviteit en de interactie stimuleert.

De woning is benaderd als een overgang van collectief naar privé, waarbij de ‘openbare ruimte’ een intermediair is. De openbare ruimte is hierbij niet perse ingezet als buitenruimte, maar is gebaseerd op de traditionele patio; de tussenruimte die alle ruimten in de woning met elkaar verbindt, ontsluit en samenbrengt. Deze ruimte staat in verbinding met de collectieve kwartiertuin, waarbij de voordeur een belangrijke rol speelt.

De woningen en buurtfuncties ommuuren de kern van het ensemble: een gemeenschappelijke binnentuin, geïnspireerd op de elementen en lijnvoering van de Perzische tuin. De Perzische tuin is op zijn beurt weer geïnspireerd op het paradijs. Zo ontstaat ‘Pairi Dæza’, het oud-Perzische woord voor paradijs, oftewel ommuurde (‘pairi’) ruimte (‘diz’).